نقد و بررسی بازی Deep Rock Galactic

[gnsorena]

نقد و بررسی بازی Deep Rock Galactic
"به قلم محمدجواد مجیدزاده و با همکاری علیرضا آب‌روشن"
این نقد براساس نسخه ارسالی سازندگان برای سایت پردیس‌گیم نوشته شده است.

امروزه در دنیای بازی‌‌های ویدئویی، اگرچه القای حس رقابت و برتری یافتن بر دیگری یکی از اصلی‌ترین عوامل کشش بازیبازان به سمت یک بازی محسوب می‌شود، اما در پشت پرده و در بسیاری از موارد، می‌توان نشانه‌‌هایی از علاقه وافر به ارتباط برقرار کردن و کار تیمی را یافت. این علاقه درونی بشریت و ذات اجتماعی انسان باعث شده است تا عناوین Co-Op همواره جایگاه ویژه‌‌ای میان بازیبازان داشته باشند. برای مثال، می‌توان به سری Left 4 Dead اشاره کرد که به نوعی چراغ راه بازی سازانی به شمار می‌رود که قصد دارند بازی Co-Op بسازند.

با وجود محبوبیت زیاد عناوین Co-Op محور، در بسیاری از آنها بخش‌هایی پیدا می‌شوند که برای تجربه کردن به صورت تک نفره طراحی شده‌اند. در یک سطح بالاتر، عناوین تک نفره‌ای قرار دارند که تجربه آنها به صورت Co-Op، لذت آنها را چند برابر می‌کند. از میان این عناوین، می‌توان به سردسته‌شان که Minecraft باشد اشاره کرد که خود به تنهایی یک استاندارد محسوب می شود. همه این‌ها گفته شد تا محدوده‌‌ای ترسیم کرده باشیم و Deep Rock Galactic را از طریق محدوده‌‌ای که در آن ساکن است، بشناسیم.

 

DRG عنوانی در سبک تیراندازی اول شخص و Co-Op است که به وسیله استودیوی Ghost Ship Games از فوریه سال 2018، برای پلتفرم Steam و Xbox One در دست توسعه بوده است. هدف بازیکنان در این عنوان سفر به اعماق یک سیاره، استخراج مواد معدنی از غارهای این سیاره و در عین حال، دفاع از خود در برابر خطرات موجود در اعماق این سیاره با استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته Dwarfایست. در این مقاله، به مناسبت خروج این عنوان از فاز Early Access، به بررسی آن خواهیم پرداخت.

در DRG، بازیکن در نقش یک Dwarf معدنچی قرار می‌گیرد و به وسیله یک سفینه فرود می‌آید و به اعماق سیاره Hoxxes IV سفر می‌کند تا به استخراج منابع معدنی و حتی ارگانیک برای شرکت Deep Rock Galactic بپردازد. در حین ماموریت‌ها، فرماندهی شرکت Deep Rock Galactic دستورات لازم را می‌دهد و بازیکنان مطابق دستورات، به جست و جوی منابع مختلف در غارهای پیش رویشان می‌پردازند. هدف بزرگتری برای بازیکن در نظر گرفته نشده است و در واقع، بازی تنها شامل ماموریت های استخراج است و بس. ماموریت‌‌های بازی سرراست و ساده هستند و بازیکن آزادی عمل کامل برای چگونگی انجام و به پایان رساندن ماموریت خود دارد. Hoxxes IV شامل انواع زیادی از اکوسیستم‌‌هاست که هرکدام زیبایی‌‌ها و خطرات مخصوص به خودشان را در پیچ و خم تونل‌‌هایشان و دره‌‌های تاریکشان جای داده‌اند. نکته حائز اهمیت در مورد ماموریت‌‌های DRG صرف نظر از انواع متفاوت Objective (مثل استخراج یک ماده معدنی خاص یا تعمیر بقایای سفینه یک تیم بد شانس)، این است که هیچ ۲ ماموریتی در غاری یکسان اتفاق نمی‌افتند. تونل‌‌ها، محوطه‌‌ها و... همگی در مراحل مختلف در حال تغییر هستند و این نکته باعث می‌شود تا هر ماموریت شما، چالشی متفاوت در خود داشته باشد. علاوه براین، ماموریت‌‌های هر سیاره نیز با گذشت زمان تغییر می‌کند. ماموریت‌‌ها می‌توانند به صورت تصادفی دارای Mutatorهایی باشند که برخی به نفع و برخی به ضرر بازیکن هستند. به عنوان مثال، Lethal Enemies باعث می شود تا دشمنان صدمه بیشتری وارد کنند و یا Gold Rush باعث می شود تا میزان طلای موجود در غاری که برای اکتشاف به آن می‌روید به طول چشمگیری بیشتر باشد.

 

در DRG چهار کلاس Scout، Gunner، Engineer و Driller وجود دارد که هر کدام قابلیت‌‌های خاص خود را دارند و به جرات می‌توان گفت که هیچ کدام بر دیگری برتری ندارد. به عنوان مثال Scout با Flare Gunاش می تواند غارها را به خوبی روشن کند و Driller می تواند به سرعت و با دریل‌هایی که بر روی دستانش تعبیه شده، هر مانعی را سوراخ کند و راهی جدید باز کند.  همه چیز، بستگی به سبک بازی بازیکن و علاقه او دارد، چراکه دنیای بازی نیز به شما آزادی عمل کامل برای نحوه انجام ماموریتتان می‌دهد. محیط بازی ۱۰۰% تخریب پذیر است و یک دیوار صاف می‌تواند با چند دقیقه وقت و چند ضربه کلنگ، به یک پلکان زیبا برای رسیدن به منابع معدنی روی سقف تبدیل شود. خصوصاً اگر در تیم خود یک Engineer داشته باشید، می‌توانید از او بخواهید تا برایتان سکو بکارد و حتی نیازی به کلنگ زدن هم نیست (!)، اما تفاوت کلاس‌‌ها و برتری‌‌ها وضعف‌‌های هرکدام از این ۴ کلاس، به این معنی نیست که بازیکنانی که قصد دارند تا بازی را به صورت تک نفره تجربه کنند، باید تمام وقت خود را صرف کلنگ زدن کنند. در حالت تک نفره بازی، رباتی به نام Bosco شما را همراهی می‌کند که ۹۰% قابلیت‌‌های شما را دارد و می‌توانید هر لحظه که خواستید به او دستور دهید تا سنگ‌‌های جایی که در دسترس شما نیست را برایتان استخراج کند.

 

تفاوت کلاس‌‌های بازی محدود به قابلیت‌‌های جانبی آنها نمی‌شود، بلکه سلاح‌‌ها و تجهیزات انفجاری آنها نیز باهم متفاوت است. علاوه بر این، شخصی سازی‌‌های گسترده‌‌ای برای هر بخش از کلاس شما در نظر گرفته شده است که به شما این قدرت را می‌دهد تا کلاستان را هرچه بیشتر در جهت علاقه خودتان شخصی سازی کنید. در بازی، Perk‌‌های بی شماری نیز وجود دارند که می‌توانید از طریق به پایان رساندن Milestoneها (یک سری اهداف، مثل Achievement‌‌ها)، Perk Point مورد نیاز را بدست آورده و آنها را خریداری کنید. شخصی سازی‌‌های شما، شامل Bosco نیز می‌شود. به طور کلی، سیستم پیشرفت DRG آنقدر گسترده است که تقریبا تمامی بخش‌‌های بازی را پوشش داده. اما نکته حائز اهمیت و متمایز کننده این عنوان این است که هیچ کدام از این پیشرفت‌‌ها اجباری نیستند و DRG یک Grind بی سر و ته و آزار دهنده نیست. در واقع، بازی شما را مجبور به پیشرفت نمی‌کند و شما خود برای راحتی خودتان و پیش برد سریعتر ماموریت‌‌هایتان، تشویق می‌شوید تا کاراکتر خود را هرچه بیشتر شخصی سازی کنید. به طور خلاصه، بین کسی که ۲ ساعت و کسی که ۲۰۰ ساعت در این عنوان وقت گذاشته است، عاملی که تفاوت اصلی را ایجاد می‌کند تجهیزات نیست، بلکه تجربه است.

 

همچنین بازی شامل یک Miner’s Manual است که عمده اطلاعات مورد نیاز برای بازیکنان جدید در آن در دسترس است. اگرچه، مرحله آموزشی بازی بسیار خلاصه است و بازیکن را به خوبی آماده رویارویی با پیچ و خم‌‌های Hoxxes IV نمی‌کند و می‌توانست کمی مفصل‌تر باشد. در واقع، بازی پس از مرحله آموزشی، بازیکن را به نوعی در Space Rig رها می‌کند و انتظار می‌رود که خود او تمامی دیگر زیر و بم‌هایی که از قضا بعضی بسیار کاربردی و مهم هستند را یاد بگیرد.

امکانات بیشتر و ماموریت‌‌های بیشتر همگی با بازی کردن قابل دسترسی هستند. Ghost Ship Games در آپدیت‌‌های اخیر بازی تمرکزی ویژه‌‌ای بر روی ارائه محتوای پایان بازی داشته است؛ به عنوان مثال، دسته‌‌ای جدید از ماموریت‌‌ها تحت عنوان Deep Dive به بازی اضافه شده اند که با Promote کردن (قابلیتی شبیه Prestige کردن در Killing Floor 2) اولین کلاس بازیکن، در دسترس قرار می‌گیرند و شامل درجه سختی‌‌های جدید و پاداش‌‌های جذابی هستند. همچنین برای بازیکنانی که به سطوح بالای بازی می‌رسند، جایگاهی به نام Forge قرار دارد که در آن می‌توانند اسلحه خود را هرچه بیشتر شخصی سازی کنند.

 

با اینکه عمده وقت بازیکن در ماموریت‌‌ها، صرف گشت و گذار در محیط، پیدا کردن منابع و استخراج منابع می‌شود، غارهای Hoxxes IV همچنین مسکن موجوداتی است که علاقه‌‌ای به مزاحمت‌‌های Dwarf‌‌ها ندارند. موجوداتی که عمده آنها نیز دشمن هستند و سعی می‌کنند کار را برای بازیکن هرچه سخت‌تر کنند. تنوع این موجودات مثال زدنی و قابل توجه است. از لاروهای کوچک بی آزار گرفته، تا Dreadnought‌‌های عظیم الجثه که می‌توانند کل غار را به لرزه بیاندازند.

 

گشت و گذار در اعماق تاریک سیاره، حال و هوای خاص خودش را دارد. با وجود اینکه بازی در عمق زمین جریان دارد—جایی که هیچ نوری به آن نمی‌رسد—شما همواره با تاریکی مطلق روبرو نیستید و حتی این محیط تاریک نیز، زیبایی‌‌هایی خاص را در خود جای داده است. محیط‌‌های تنگ و تاریک بازی، همراه با موسیقی به جایی که در حین اکتشافات بازیکن پخش می‌شود، اتمسفر زیبایی را به ارمغان می‌آورد که وقت گذرانی در DRG را به تجربه‌‌ای لذت بخش تبدیل می‌کند. علاوه براین، صداگذاری کاراکتر‌‌های بازی و واکنش‌‌هایی که به اعمال همدیگر و موجودات بازی می‌دهند، حس یک Dwarf واقعی را به خوبی القا می‌کنند؛ موجودی کوچک، عصبانی، شوخ و در عین حال طعنه زن. راهنمای بازیکن (Mission Control) نیز به زیبایی کاراکتر یک فرد مقرراتی که بویی از شوخ طبعی نبرده است را به تصویر می‌کشد.

 

با وجود اینکه نگارش مقاله بر اساس روزهای پایانی دوره Early Accessبازی انجام شده است، DRG از نظر فنی نیز به خوبی عمل می‌کند. اگرچه گرافیک بازی در سطح بنچمارک‌‌های صنعت بازی سازی نیست، اما این به آن معنی نیست که محیط‌‌های بازی چشم نواز نیستند؛ در واقع، سبک طراحی بصری به گونه ایست که گرافیک بازی کاملاً برازنده آن است. افت فریم در بازی و در مواقعی که جا برای قدم گذاشتن به خاطر حضور پرشور دشمنان نیست، به ندرت دیده می‌شود اما به طور کلی، DRG تجربه‌‌ای روان ارائه می‌دهد. همچنین، بخش آنلاین بازی نیز از ثبات خوبی برقرار است و در حین تجربه ما از بازی، با وجود اینکه قطعی‌‌هایی رخ داد، بازیکنان به راحتی توانستند به ماموریت پیشین خود مجددا وصل شوند و هیچ کدام از پاداش‌‌های حین و پایان ماموریت را از دست ندهند. لازم به ذکر است که اتصال بازیکنان به هم به صورت Peer-to-Peer است ولی از ثبات قابل قبولی برخوردار می‌باشد. با این وجود، یک سری باگهای کوچک و تخریب پذیری‌های مغایر با اصول که از واقع گرایانه بودن می‌کاهد، در بازی دیده می‌شود.

بازبینی تصویری:
 
Perkهای زیاد، نمونه‌‌ای از شخصی سازی‌ گسترده موجود در بازی هستند.
 
Space Rig یا همان مقر فرماندهی شما. علاوه بر امکانات مربوط به ماموریت‌‌هایتان، شامل امکانات رفاهی و تفریحی نیز می‌شود!
 
علاوه بر تجهیزات، ظاهر کلاس‌‌های بازی نیز به گستردگی قابل شخصی سازی هستند.
 
نمایی از غارهای زیرزمینی اما به شدت غنی بازی (البته غنی از گیاهان انفجاری!)
 
نمایی از صفحه شخصی سازی Bosco، همپای شما در تنهایی‌‌هایتان در Hoxxes IV
 
Glyphid Dreadnought، موجودی عظیم الجثه که در برخی ماموریت‌ها باید مخصوصا به شکار آنها بروید!

نکات مثبت:

آزادی عمل بی نظیر بازیکن

بالانس و در عین حال کاملا متفاوت بودن کلاس‌‌ها

Grindy نبودن محتوای موجود در بازی

صداگذاری شخصیت‌‌ها بسیار مناسب و درخور انجام شده است و موسیقی بازی با اتمسفر بازی سازگار است

سیستم پیشرفت و شخصی سازی‌‌های بسیار گسترده و در عین حال، غیر اجباری

نکات منفی:

مرحله آموزشی بازی نسبتاً ناقص است.

باگهایی جزئی در بازی دیده می‌شود.

صرف وجود شخصی سازی‌‌ها و گزینه‌‌های زیاد برای پیشرفت، می‌تواند به اندازه کافی مشوق بازیکنان برای ادامه بازی نباشد.

سخن آخر: اگر بخواهیم یک طیف تعریف کنیم و Deep Rock Galactic را با توجه به جایگاهش در این طیف بشناسیم، یک سمت طیف Minecraft قرار دارد و سمت دیگر طیف را Left 4 Dead و Killing Floor اشغال کرده اند. Deep Rock Galactic بازی‌‌ای بسیار شبیه و در عین حال بسیار متفاوت با ۲ سر این طیف است. آزادی عمل و هدایت آزاد بازیکن در Minecraft را بردارید و آن را با تعدادی ماموریت و Objective که شباهت اندکی به ماموریت‌‌های Left 4 Dead دارند ترکیب کنید و تم Survival هردو بازی را کمی ملایم‌تر به ترکیب موجود اضافه کنید؛ نتیجه آن می‌شود بازی‌‌ای که با آن روبرو هستیم – ترکیبی مثال زدنی از همکاری تیمی و آزادی عمل که به صورت بهینه پیاده شده و همراه با چاشنی طنز Dwarfای برای بازیکنان سرو شده است. با این حال، به خاطر تفاوت‌‌های اساسی که Deep Rock Galactic با دو سوی طیف توصیفش دارد، این عنوان می‌تواند برای هر کسی، حتی کسانی که عاشق سبک Co-Op هستند، جذاب و قابل قبول نباشد –بزرگترین تفاوت اساسی، نبود یک هدف  بزرگ و نهایی مشخص برای بازیکنان است.

Verdict
If we were to define a range, and then define Deep Rock Galactic using that range, we would have Minecraft on one side, and Left 4 Dead and Killing Floor on the other. Deep Rock Galactic is a game very similar, yet very different game from these two extremes. If you grab freedom of choice and action of Minecraft, mix it with some Objective-based gameplay from Left 4 Dead and add the theme of survival but not a lot; As a result, you’ll be experiencing Deep Rock Galactic – An exemplary combination of teamwork and free playstyle, which is executed optimally and has a scent of Dwarven sarcasm. Although, due to essential differences DRG has with the extremes of its range, this title can be a Hit-or-Miss, even for those who absolutely love Co-Op games. The biggest difference is the lack of a grand purpose and a final goal for the players
Final Score: 8.5 out of 10