حقانیت معجزۀ شق‌القمر

[آرشام]

1. ماهیت معجزه و پاسخ به ادعای "غیرممکن بودن علمی":
   معجزه، بر اساس تعریف، پدیده‌ای است که قوانین طبیعی را با قدرت الهی در هم می‌شکند؛ پس این‌که علم نتواند وقوع آن را توضیح دهد، نه تنها نقص نیست، بلکه تأییدی بر ماهیت معجزه است.
   
2. پاسخ به عدم مشاهده آثار شکاف در سطح ماه:
   معجزات لزوماً آثار مادی دائمی ندارند، همان‌طور که عصای موسی پس از تبدیل به اژدها، به حالت اول بازگشت یا شکافتن دریا اثری ماندگار نداشت. بنابراین، نبودن اثر فیزیکی، دلیلی بر عدم وقوع نیست.
   
3. ثبت تاریخی شق‌القمر:
   • در منابع اسلامی به صورت متواتر ثبت شده (مانند دلائل النبوة، البدایة و النهایة، تفاسیر سنی و شیعه).
     
   • در برخی سرزمین‌های دیگر (مانند هند) نیز دیده و ثبت شده است.
     
   • مشرکان برای اطمینان از واقعیت واقعه منتظر بازگشت مسافران شدند و آنها هم این واقعه را تأیید کردند.
     
4. دلایل احتمالی برای عدم ثبت آن در دیگر تمدن‌ها:
   • اختلاف افق جغرافیایی (زمان وقوع ممکن است ماه در برخی مناطق قابل رؤیت نبوده باشد).
     
   • ابری بودن آسمان یا خواب بودن مردم در آن زمان.
     
   • عناد یا بی‌توجهی مورخان غیراسلامی.
     
5. شرح خلاصۀ ماجرا:
   پیامبر به درخواست مشرکان، ماه را به دو نیم کرد. برخی از حاضران گواهی دادند، اما بعضی‌ها به آن «سحر» نسبت دادند. بعداً آیات سوره قمر در تأیید این واقعه نازل شد. همچنین گفته شده نیمی از ماه بر کوه صفا و نیمی بر مروه قرار گرفت.
   
6. نتیجه‌گیری مهم:
   حتی در گذشته کسانی که معجزه را با چشم دیدند آن را انکار کردند. انکار معجزه، مسئله‌ای روانی و ایمانی است نه صرفاً علمی یا تاریخی.
   علاوه بر شق‌القمر، قرآن نیز به‌عنوان معجزه‌ای دائمی و روشن، اثبات‌کننده حقانیت پیامبر اسلام است.
   

منبع: اسلام پاسخ