از کفم رها، شد قرار دل (عارف قزوینی)

[omidrock]

 شعرهای عارف قزوینی

ابوالقاسم عارف قزوینی (۱۲۵۹–۱۳۱۲ ه.ش)، شاعر و تصنیف‌ساز اهل ایران بود.عارف صرف و نحو عربی و فارسی را در قزوین فراگرفت. موسیقی را نزد میرزاصادق خرازی فراگرفت. عارف در سال ۱۳۰۷ جهت معالجه نزد دکتر بدیع به همدان رفت و برای همیشه در آنجا ماند. سرانجام عارف در روز دوشنبه دوم بهمن ۱۳۱۲ خورشیدی در حالی که ۵۴ سال داشت، مرگ زودرس به سراغش آمد و در آرامگاه بوعلی سینا به‌خاک سپرده شد.

عارف بنا به آنچه در دیوانش نوشته این تصنیف را پس از جدایی از «دوست وفادارش» استادعلی‌محمد معمارباشی بین قم و اصفهان ساخته است (سال ۱۳۲۹ ه.ق). 

 

از کفم رها، شد قرار دل

نیست دست من، اختیار دل

هیز و هرزه گرد، ضد اهل درد

گشته زین در آن در مدارد دل

بی شرف تر از دل مجو که نیست

غیر ننگ و عار، کار و بار دل

[b]خجلتم کُشد، پیش چشم از آنک[/b]

[b]بود بهر من در فشار دل[/b]

[b]بس که هر کجا رفت و برنگشت[/b]

[b]دیده شد سفید، ز انتظار دل[/b]

[b]عمر شد حرام، باختم تمام[/b]

[b]آبرو و نام، در قمار دل[/b]

[b]بعد ازین ضرر، ابلهم مگر[/b]

خم کنم کمر زیر بار دل

[b]هر دو ناکسیم، گر دگر رسیم[/b]

[b]دل به کار من، من به کار دل[/b]

داغدار چون لاله اش کنم

[b]تا به کی توان بود خار دل[/b]

[b]همچو رستم از تیر غم کُنم[/b]

[b]کور چشم اسفندیار دل[/b]

خون دل بریخت از دو چشم من

[b]خوشدلم از این، انتحار دل[/b]

[b]افتخار مرد در درستی است[/b]

[b]وز شکستگی است اعتبار دل[/b]

عارف این قدر لاف تا به کی

شیر عاجز است از شکار دل

مقتدرترین خسروان شدند

محو در کف اقتدار دل

 
گردآوری:بخش فرهنگ و هنر بیتوته