2025/09/02، 11:05 AM
برای تشخیص بواسیر عفونی، پزشک سابقه پزشکی و علائم فعلی شما را بررسی می کند. علائمی مانند تب ممکن است به تشخیص کمک کند.
معاینه فیزیکی نیز برای شناسایی علائم قابل مشاهده عفونت، مانند قرمزی اطراف بواسیر، انجام خواهد شد. اگر بواسیر داخلی دارید که به شکل پرولاپس مقعد در آمده، پزشک ممکن است تصمیم به برداشتن آن برای جلوگیری از عفونت بگیرد.
آزمایش های اضافی که برای بیماران تجویز می شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش خون
آزمایش ادرار
عکس برداری با اشعه ایکس
روش های درمان بواسیر عفونی
آنتی بیوتیک ها درمان اصلی بواسیر عفونی یا بافت های عفونی ناشی از روش های عمل جراحی هموروئید هستند.
به خصوص آنتی بیوتیک هایی که برای شرایطی مانند پریتونیت تجویز می شوند، شامل سفپیم (ماکسی پیم) و ایمی پنم (پریماکسین) هستند. آنتی بیوتیک خاص به شدت عفونت، گونه های باکتریایی رایج در منطقه شما و هرگونه آلرژی یا حساسیتی که ممکن است داشته باشید بستگی دارد.
در موارد شدید، ممکن است برای برداشتن بافت عفونی اطراف بواسیر یا شکم (در صورت گسترش عفونت) نیاز به جراحی باشد. این فرآیند که به عنوان دبریدمان شناخته می شود، به بدن کمک می کند تا از عفونت بهبود یابد.
علاوه بر آنتی بیوتیک ها و اقدامات جراحی احتمالی، درمان های خانگی می توانند به کاهش علائم کمک کنند:
استفاده از کیسه های یخ یا کمپرس سرد در اطراف ناحیه مقعد
مصرف مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل)
استفاده از پدهای دارویی حاوی بی حس کننده
تنظیم رژیم غذایی نیز ممکن است حرکات روده را تسهیل کند و فشار را کاهش دهد. یک رژیم غذایی سرشار از فیبر شامل میوه ها، سبزیجات و غلات کامل می تواند مدفوع را نرم کند. با این حال، قبل از انجام هرگونه درمان خانگی، همیشه با پزشک خود مشورت کنید.
پیشگیری از بواسیر عفونی
برای پیشگیری از بواسیر عفونی، موارد زیر را در نظر بگیرید:
از ابتلا به هر نوع بواسیر جلوگیری کنید.
رژیم غذایی پرفیبر (20 تا 35 گرم در روز) داشته باشید و آب زیادی بنوشید.
وزن سالم خود را حفظ کنید.
از نشستن طولانی مدت خودداری کنید.
به طور منظم ورزش کنید، از جمله فعالیت های هوازی مانند پیاده روی سریع، تنیس یا رقص.
زمانی که نیاز به اجابت مزاج کردید، به سرعت برای تخلیه اقدام کنید. زیرا تاخیر در حرکات روده می تواند دفع مدفوع را دشوارتر کند.
در شروع علائم مربوط به بواسیر به پزشک مراجعه کنید.
به طور خلاصه، شدت عفونت، زمان بهبودی و اینکه آیا درمان شامل چیزی بیش از آنتی بیوتیک است را تعیین می کند. اگر سابقه شخصی یا خانوادگی بواسیر دارید، ممکن است در آینده بیشتر به آن مبتلا شوید. با این حال، داشتن یک بار بواسیر عفونی لزوماً خطر عفونت های آینده را افزایش نمی دهد. نظارت دقیق بر علائم و جستجوی درمان زودهنگام بسیار مهم است.
منبع مقاله بواسیر عفونی کلینیک اچ پی وی
معاینه فیزیکی نیز برای شناسایی علائم قابل مشاهده عفونت، مانند قرمزی اطراف بواسیر، انجام خواهد شد. اگر بواسیر داخلی دارید که به شکل پرولاپس مقعد در آمده، پزشک ممکن است تصمیم به برداشتن آن برای جلوگیری از عفونت بگیرد.
آزمایش های اضافی که برای بیماران تجویز می شود، ممکن است شامل موارد زیر باشد:
آزمایش خون
آزمایش ادرار
عکس برداری با اشعه ایکس
روش های درمان بواسیر عفونی
آنتی بیوتیک ها درمان اصلی بواسیر عفونی یا بافت های عفونی ناشی از روش های عمل جراحی هموروئید هستند.
به خصوص آنتی بیوتیک هایی که برای شرایطی مانند پریتونیت تجویز می شوند، شامل سفپیم (ماکسی پیم) و ایمی پنم (پریماکسین) هستند. آنتی بیوتیک خاص به شدت عفونت، گونه های باکتریایی رایج در منطقه شما و هرگونه آلرژی یا حساسیتی که ممکن است داشته باشید بستگی دارد.
در موارد شدید، ممکن است برای برداشتن بافت عفونی اطراف بواسیر یا شکم (در صورت گسترش عفونت) نیاز به جراحی باشد. این فرآیند که به عنوان دبریدمان شناخته می شود، به بدن کمک می کند تا از عفونت بهبود یابد.
علاوه بر آنتی بیوتیک ها و اقدامات جراحی احتمالی، درمان های خانگی می توانند به کاهش علائم کمک کنند:
استفاده از کیسه های یخ یا کمپرس سرد در اطراف ناحیه مقعد
مصرف مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن (تیلنول) یا ایبوپروفن (ادویل)
استفاده از پدهای دارویی حاوی بی حس کننده
تنظیم رژیم غذایی نیز ممکن است حرکات روده را تسهیل کند و فشار را کاهش دهد. یک رژیم غذایی سرشار از فیبر شامل میوه ها، سبزیجات و غلات کامل می تواند مدفوع را نرم کند. با این حال، قبل از انجام هرگونه درمان خانگی، همیشه با پزشک خود مشورت کنید.
پیشگیری از بواسیر عفونی
برای پیشگیری از بواسیر عفونی، موارد زیر را در نظر بگیرید:
از ابتلا به هر نوع بواسیر جلوگیری کنید.
رژیم غذایی پرفیبر (20 تا 35 گرم در روز) داشته باشید و آب زیادی بنوشید.
وزن سالم خود را حفظ کنید.
از نشستن طولانی مدت خودداری کنید.
به طور منظم ورزش کنید، از جمله فعالیت های هوازی مانند پیاده روی سریع، تنیس یا رقص.
زمانی که نیاز به اجابت مزاج کردید، به سرعت برای تخلیه اقدام کنید. زیرا تاخیر در حرکات روده می تواند دفع مدفوع را دشوارتر کند.
در شروع علائم مربوط به بواسیر به پزشک مراجعه کنید.
به طور خلاصه، شدت عفونت، زمان بهبودی و اینکه آیا درمان شامل چیزی بیش از آنتی بیوتیک است را تعیین می کند. اگر سابقه شخصی یا خانوادگی بواسیر دارید، ممکن است در آینده بیشتر به آن مبتلا شوید. با این حال، داشتن یک بار بواسیر عفونی لزوماً خطر عفونت های آینده را افزایش نمی دهد. نظارت دقیق بر علائم و جستجوی درمان زودهنگام بسیار مهم است.
منبع مقاله بواسیر عفونی کلینیک اچ پی وی
